Spis Treści
Oszustwa majątkowe
Art. 286 § 1 KK – przestępstwo oszustwa. Na czym polega?
Otóż polega na doprowadzeniu innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym lub cudzym, jeżeli sprawca działał w określony sposób, mianowicie wprowadzając w błąd, wyzyskując błąd lub wyzyskując niezdolność pokrzywdzonego do należytego pojmowania przedsiębranego działania.
Art. 286 § 1 KK
Wprowadzenie w błąd polega na podjęciu przez sprawcę podstępnych zabiegów prowadzących do wywołania u pokrzywdzonego mylnego wyobrażenia o rzeczywistości.
Pozostałe sposoby, a mianowicie wyzyskanie błędu innej osoby i wyzyskanie niezdolności tej osoby do należytego pojmowania przedsiębranego działania zdaniem sądu w sprawie powyższej nie mają miejsca, a w związku z tym ich szczegółowe omówienie nie jest konieczne.
Art. 286 § 1 KK
Jest to przestępstwo materialne.
Oszustwo jest przestępstwem umyślnym zaliczanym do tzw. celowościowej odmiany przestępstw kierunkowych.
Oszustwa majątkowe art. 286 § 1 KK
Jakie są wyroki? Co mówi Sąd?
Sam sąd twierdzi, iż jest to przestępstwo trudne do udowodnienia.
Oszustwo jest przestępstwem trudnym do udowodnienia, a to ze względu na konieczność wykazania zamiaru bezpośredniego kierunkowego, tak co do celu działania, jak i używanych środków (por. wyr. SN z 22 XI 1973 r., wyr. SN z 16 I 1980 r., OSNPG 1980, nr 6, poz. 81).
Sprawca musi mieć zamiar.
Ważny wyrok
Wyroku SN z 2007.07.19 sygn. akt V KK 384/06- zgodnie z którym „ Oszustwo jest przestępstwem kierunkowym, gdyż warunkiem odpowiedzialności jest działanie czy zaniechanie sprawcy w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Zamiar bezpośredni o szczególnym zabarwieniu związanym z celem działania sprawcy oznacza, że elementy przedmiotowe oszustwa muszą mieścić się w świadomości sprawcy i muszą być objęte jego wolą. Sprawca oszustwa nie tylko musi chcieć uzyskać korzyść majątkową, lecz musi także chcieć użyć w tym celu określonego sposobu działania czy zaniechania.
W związku z tym do przestępstwa oszustwa nie dochodzi zarówno wtedy, jeżeli jeden z przedstawionych elementów nie jest objęty świadomością sprawcy, jak i wówczas, jeżeli któregoś z nich sprawca nie chce, lecz tylko się godzi. W przypadku działania sprawcy w zamiarze ewentualnym nie dochodzi, więc do popełnienia występku oszustwa przewidzianego w art. 286 § 1 kk.
Oszustwa majątkowe
art. 286 § 1 KK
Wyrok I AKa 128/17 – wyrok z dnia 12-10-2017 zgodnie z którym nie sposób racjonalnie twierdzić, że każda nierzetelna realizacja umowy cywilno-prawnej stanowi przestępstwo oszustwa stypizowanego w art. 286 § 1 KK
Jakie masz dowody w sprawie?
Podstawowym kryterium rozgraniczenia przestępstwa oszustwa od niewywiązania się z zobowiązania o charakterze cywilnoprawnym jest niewątpliwe wykazanie, że w chwili zawierania zobowiązania (umowy) sprawca działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, tj. dążył do uzyskania świadczenia przez wprowadzenie w błąd lub wyzyskanie błędu co do okoliczności mających znaczenie dla zawarcia umowy, mając świadomość, że gdyby druga strona umowy znała rzeczywisty stan, nie zawarłaby umowy lub nie zawarłaby umowy na tych warunkach, na jakich została zawarta (wyrok I AKa 128/17 – wyrok z dnia 12-10-2017 )
Jak w każdej sprawie karnej najważniejsze jest postępowanie dowodowe. Wszystko należy rozpatrywać indywidualnie.
Przeczytaj więcej:
